(43) 19 - Sprzeciw i desperacja

Dla Rikeroholic

„Ansel”

[...] - Ja! - krzyknąłem. Oczy wszystkich zgromadzonych skupiły się na mnie. Nie przejąłem się tym i kontynuowałem. - Ross ja... - wziąłem głęboki oddech. - Ja nadal Cię kocham. - wypaliłem. Spojrzałem Rosserowi prosto w oczy.

- Ja też Cię kocham. - odparł uśmiechnięty i rzucił się mi w ramiona. Ja również się uśmiechnąłem. W tym momencie podbiegła do nas Caroline i również się przytuliła.

- Teraz już zawsze będziemy szczęśliwi. - powiedziała Car. - Ale tylko i wyłącznie we trójkę. - dodała i przytuliła się jeszcze mocniej.

- Co to ma być!? - krzyknęła zapłakana Maia i wybiegła z kościoła.

- Szkoda by się taka uczta zmarnowała... - zacząłem. - Udzieli nam ksiądz ślubu? - spytałem trzymając mojego kochanego Rossa za rękę.

- Normalnie powiedziałbym, że nie, ale... Panowie byli tak odważni i przyznali się tutaj przed Bogiem, że się kochają... Zrobię wyjątek. - odpowiedział, a ja, Ross i cała jego rodzina byliśmy szczęśliwi. - Widzimy się za piętnaście minut. - dodał i zniknął w Zakrystii.

„Maia”

Wpadłam jak strzała do pierwszego lepszego budynku. Trafiłam na komisariat policji.

- Niech pan mnie zastrzeli! - krzyknęłam do jednego z policjantów, który akurat się nawinął.

- Nie mogę tego zrobić. - odparł spokojnym tonem.

- Proszę mnie zastrzelić. - powtórzyłam.

- Niech się pani uspokoi. Ja nie mogę tego zrobić.

- Niech się pan buja. - wyszłam i skierowałam się na most. Zdecydowana skoczyłam do rzeki.