(38) 14 - To było niemiłe…

„Caroline”

Ross i Maia wrócili do stołu i ponownie zabraliśmy się za jedzenie. W chwili, gdy Maia była pochłonięta w rozmowie z Rossem, przywiązałam jej końcówkę obrusa do paska od sukienki.

- Wznieśmy toast za przyszłą parę młodą. – oznajmił wujek Ansel i nadal siedząc, podniósł do góry kieliszek z winem. Ja, Ross i Maia także je wznieśliśmy. Stuknęliśmy się lekko kieliszkami i popiliśmy po łyku. Ten jeden łyk wystarczył, by Maia musiała wstać.

- Przepraszam na chwilę, muszę iść do toalety. – oznajmiła i poderwała się z miejsca. W tym momencie wszystko z hukiem wylądowało na podłodze, a Maia zorientowała się, że ma obrus przywiązany do paska od sukienki. – Przepraszam Was bardzo. – spojrzała wystraszona. Widać było, że myśli, iż jest to jej wina.

- Nic się nie stało… Zaraz to posprzątamy. – powiedział spokojnie tata Ross.

Maia już trochę spokojniejsza udała się do toalety, a my we trójkę zaczęliśmy sprzątać cały bałagan.

- To było niemiłe… - zaczął tatuś. – Musicie powiedzieć jej prawdę i przeprosić.

- Ale tato… - jęknęłam.

- Nie ma żadnego „ale”. - powiedział stanowczo malując niewidoczny cudzysłów.

- Ale Maia sobie zasłużyła. – wujek stanął w mojej obronie.

- Przesadzacie. – nadal był stanowczy. – Wy to sprzątnijcie i idźcie do siebie, a ja porozmawiam z Maią. – udał się w kierunku toalety. Spojrzeliśmy na siebie z wujkiem i zaczęliśmy się śmiać.

- Dobra robota Car. – wuj Ans przybił mi piątkę.

- Dobra robota Ans. – przytuliłam go, a następnie wróciłam do sprzątania.

„Maia”

Tego już za wiele. Najpierw sól w herbacie, potem spaghetti na nowej sukience, a na koniec numer z obrusem i środkiem przeczyszczającym. Jak ja ukatrupię tą młodą i tego Elgorta, to nawet więzienie będzie nagrodą.

- Wszystko okay Maia? – spytał Ross przez drzwi.

- Tak okay. – skłamałam.

- Przepraszam Cię za nich… - nadal mówił przez drzwi. – Może w ramach przeprosin pojedziemy na weekend? – zaproponował.

- Bez Caroline i Ansela? – zapytałam.

- Bez nich. Tylko my dwoje.

- Zgoda. Zarezerwuj coś dla nas, a ja zaraz do Ciebie dojdę. – odpowiedziałam, ale to „zaraz” trwało ponad godzinę.

„Ansel”

Szczęśliwy i zadowolony z siebie położyłem się do łóżka. Wiedziałem, że to co zrobiliśmy jest tylko na chwilę, więc zacząłem obmyślać kolejny plan. Wymienialiśmy się z Caroline pomysłami w SMS-ach. Pisaliśmy tak do 2 w nocy, aż w końcu zmęczony zasnąłem z komórką w ręce.

------------------------------

Witajcie serdecznie!

Kolejny już rozdział... Kolejne 'żarty' Ansela i Car... Cóż tu wiele pisać...

Pozdrawiam i do napisania <3

P.S. Wpadnijcie proszę na: http://fall-back-in-love.blogspot.com, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście.