21 - Powrót

„Ross”

Obudziłem się nagi, wtulony w Ansela.

- Ans obudź się. Niebawem mamy samolot. – szturchnąłem go w bok.

- Jeszcze chwilę mamusiu… - pomrukiwał pod nosem.

- To ja Ross, nie twoja mama. – powiedziałem oburzony. – Wstawaj! – krzyknąłem.

- No dobra. – mruknął po chwili i otworzył oczy.

- Jak się spało? – spytałem.

- Dobrze, bo z Tobą. A Tobie jak się spało?

- Też dobrze. – cmoknąłem go w policzek.

- Zrobić Ci śniadanie? – spytał.

- Jeśli chcesz to tak. – odpowiedziałem.

- To ja się ubieram i idę do naszej hotelowej mini kuchni. – oznajmił i wstał. Szybko się ubrał i poszedł do „kuchni”.

Ja poleżałem jeszcze chwilę i też się ubrałem. Przyszedłem do Ansela. Stanąłem za nim i obłapałem go w pasie. Pocałowałem go w policzek. Obrócił się do mnie twarzą.

- Co chcesz Rosser? – spytał swoim nieziemskim głosem.

- Jeść. – oznajmiłem.

- Już się robi. – cmoknął mnie w usta i wrócił do szykowania kanapek. Obserwowałem uważnie każdy jego ruch. Bałem się, że będzie chciał mnie otruć, bo nie chce bym był z Laurą.

- Czemu mi się przyglądasz? – spytał. – Boisz się, że Cię otruje?

Pokiwałem głową na tak.

- Nie musisz się bać. Nie otruję Cię. Bo Cię kocham i nie chcę Cię stracić. Możesz być tylko moim przyjacielem, ale ja i tak będę Cię kochać.

„Ansel”

Zasiadłem z Rossem do śniadania. Rozmawialiśmy o różnych rzeczach. Spojrzałem na zegar.

- Musimy się zbierać. Za dwie godziny mamy samolot. – powiedziałem. – Kończ jedzenie i wychodzimy.

- Okay. – odpowiedział. Szybko zjadł swoje kanapki do końca. Zmył naczynia.

- Wołam taksówkę. – oznajmiłem i wykręciłem numer taxi. W czasie gdy ja załatwiałem taksówkę Ross zaniósł bagaże do winy. Zjechaliśmy nią w dół.

- Taksówka będzie za pięć minut. – rzekłem, gdy skończyłem rozmowę.

- Okay. Ja idę zanieść klucz do recepcji, a Ty idź z bagażami na zewnątrz. Za chwilę do Ciebie dojdę.

Jak powiedział tak zrobiliśmy. On poszedł oddać klucz, ja z bagażami na zewnątrz. W momencie gdy Ross stanął obok mnie pod hotel podjechała nasza taksówka. Załadowaliśmy walizki i wsiedliśmy do auta.

- Na lotnisko proszę. – rzuciłem do kierowcy. – Wracamy do domu… - tym razem słowa skierowałem do Rossa.

„Ross”

Na lotnisku panował chaos. Pełno ludzi biegnących w różne strony… Ja z Anselem powoli skierowaliśmy się do odpowiedniego wyjścia. Po drodze były jeszcze bramki i tego typu rzeczy, by sprawdzić czy nie przewozimy niebezpiecznych rzeczy. W końcu po 40 minutach zasiedliśmy w samolocie.

- Nie wierzę, że wracam do LA jako wolny Ross, by ponownie wziąć ślub… - westchnąłem.

- Ja nie wierzę, że unieważniłeś ślub ze mną. – powiedział nieco pretensjonalnym tonem.

- Przepraszam, ale moje dziecko jest najważniejsze. – odpowiedziałem mu poważnym tonem.

- Jesteś na mnie obrażony za to co powiedziałem? – spytał.

- Nie, mimo iż twoje zachowanie czasami mnie drażni.

Rozmawialiśmy przez chwilę.

- Proszę zapiąć pasy. Zaraz startujemy. – oznajmiła stewardesa. Zrobiliśmy jak kazała, ale nie wznowiliśmy rozmowy.

„Narrator”

Ross i Ansel wrócili do LA. Na lotnisku przywitała ich rodzina Rossa i Laura.

- Kochanie, jak było? – spytała Lau, która rzuciła się Rossowi na szyję.

- Dobrze. Teraz jestem już wolny i możemy się pobrać. – oznajmił spokojnie blondyn.

- Nie cieszysz się, że mnie widzisz? – spytała nieco zasmucona Marano widząc minę Rossa.

- Cieszę, cieszę… Ale jestem zmęczony podróżą.

- Ans jak było? – spytała Rydel Ansela, którym nikt się nie interesował.

- Dobrze. Szkoda tylko, że unieważniliśmy ten ślub… - westchnął ze smutkiem. – Przytulisz? – spytał.

- Jasne. – Delly objęła Elgorta. – Wiesz, że zawsze chciałam przytulić Ansolo? – spytała ze śmiechem.

- Serio?

- Serio, serio. I zawsze chciałam być żoną Ellingona.

-----------------------------------

Witam Was serdecznie!

Rozdział ze specjalną dedykacją dla Rikeroholic ~ wiem, że uwielbiasz Ransela i Rydel, więc pojawili się w rozdziale <3

Zapraszam również na moje pozostałe blogi ~ na Życie to są chwile... na rozdział 10 oraz na R5 - One Shoty na nowe opowiadanie :)

Pozdrawiam i do napisania <3