20 - Unieważnienie

„Ross”

Nadszedł dzień unieważnienia ślubu. Razem z Anselem ułożyliśmy wersję wydarzeń tak by bez problemu się rozstać. Zjawiliśmy się w urzędzie o 10:40. Byliśmy 20 minut przed czasem. Rozmawialiśmy dopóki nas nie zawołano.

„Ansel”

Urzędnik pytał się o różne rzeczy, a my z Rossem przedstawiliśmy wcześniej ustaloną wersję wydarzeń.

- Wypiliśmy trochę za dużo… - zaczął Ross.

- I nieświadomie się pobraliśmy. – dokończyłem.

- Widzę, że panowie są zgodni i mogliby panowie być razem szczęśliwi, ale jeśli chcecie to… - trzymał nas w niepewności. – To unieważniam ślub. – ogłosił po krótkiej przerwie na łyka wody. – Nie jesteście już małżonkami.

„Narrator”

Ross i Ansel wyszli z urzędu.

- Dzięki za wszystko Ans. – powiedział Ross.

- Ja też dziękuję za wszystko, Rosser. – Ansel przytulił Rossa. – Nigdy Cię nie zapomnę. – szepnął blondynowi do ucha.

- Ja Ci na to nie pozwolę. Pamiętasz przecież o czym Ci mówiłem półtora miesiąca temu.

- Pamiętam, dlatego mówię, że Cię nie zapomnę.

- Jesteś uroczy Ans. – Ross ucałował towarzysza w policzek. – Idziemy do hotelu? – spytał.

- Tak.

Tym razem wracając do hotelu nie trzymali się za ręce. Zachowywali się jak typowi przyjaciele.

„Ross”

Wróciliśmy do hotelu. Usiadłem na łóżku.

- Jutro stąd wyjeżdżamy… Szkoda… - westchnąłem.

- W LA też będziemy się spotykać. – Ansel próbował mnie pocieszyć.

- Nie chodzi o nas Ans. Chodzi o te piękne widoki, dobre żarcie…

- Rozumiem. Ja też pokochałem te widoki.

Rozmawialiśmy jeszcze przez godzinkę. Następnie zamówiliśmy pizzę. Zjedliśmy ją ze smakiem. Kolejną rzeczą, którą zrobiliśmy było spakowanie się. Podczas pakowania gadaliśmy i śmialiśmy się w najlepsze, rzucaliśmy się gaciami i robiliśmy różne wygłupy.

„Ansel”

Po czterech godzinach udało się nam spakować. Padnięci położyliśmy się na łóżku.

- To co Rosser, ostatni seks? – spytałem.

- Seks tak, ale nie ostatni. – odpowiedział i mrugnął okiem.

Zaczęliśmy się całować i rozbierać.

- Kocham Cię. – szepnąłem Rossowi do ucha. – I zupełnie nie rozumiem dlaczego pozwoliłem Ci odejść… - dodałem głośniej.

- Ja też Cię kocham, ale rozumiem dlaczego się rozstaliśmy.

- Laura… - szepnąłem i przytuliłem się do blondyna.

- Tak. Laura nas rozdzieliła… - potwierdził i objął mnie mocniej.