6 - Zabójcze kanapki

„Ross”

Obudziłem się wcześnie rano. Spojrzałem na zegar. Była 6:30. Z racji takiej, że Ansel jeszcze spał postanowiłem wstać i zrobić śniadanko. Ubrałem się szybko i ruszyłem do kuchni. Wstawiłem wodę na herbatę. Nim woda się zagotowała przygotowałem kanapki dla siebie i Ansela. Były one z serem, sałatą, szynką, pomidorem i ogórkiem. Gdy miałem włożyć między ser a sałatę tabletkę, która miała otruć Ansela, do kuchni weszła Delly.

- Hej Delly. Co robisz na nogach o tak wczesnej porze? - spytałem.

- Ell strasznie chrapał, a teraz się obudził i chce śniadanko.

- Aha. - mruknąłem.

- A Ty co robisz? - spytała z entuzjazmem i zaczęła robić kanapki dla Ellingtona.

- Ja robiłem śniadanie dla Ansela.

- A co tam włożyłeś do tej kanapki? - chyba zauważyła truciznę.

- Nic takiego. Ja wcale, ale to wcale nie chcę otruć Ansela.

-  Coś mi się wydaje, że chcesz? - na nieszczęście domyśliła się moich planów.

- Wcale nie. - zaprzeczyłem.

- Dzień dobry wszystkim. - Ansel wszedł do kuchni. - Mój kochany Rosser. - cmoknął mnie w policzek.

- Zrobiłem dla Ciebie śniadanie -  oznajmiłem i podałem mu kanapki z trucizną.

- Dzięki.

- Yyyy... Ross... Chyba przypaliłeś wodę w czajniku. - zauważyła Rydel.

- Dobrze, że to zauważyłaś. Kompletnie zapomniałem o tym, że wstawiłem wodę na herbatę.

- Mmm... Jakie dobre. - Ansel zachwycał się kanapkami.

- Nie zwracaj na niego uwagi. - rzuciłem do Delly i opuściłem kuchnię.

„Ansel”

Po śniadaniu usiadłem z Rossem i jego rodzeństwem w salonie. Oglądaliśmy ulubiony film Delly. Ja czułem się trochę słabo. Z czasem robiłem się coraz bardziej senny. Wtuliłem się w Rossa. To ostatnie co pamiętam.

„Rydel”

- Ross. - szturchnęłam śpiącego brata w bok. - Ross. - powtórzyłam głośniej. - Ross! - krzyknęłam a zdezorientowany Ross odezwał się zaspany.

- Co jest Delly? - spytał.

- Nic. Po prostu Cię obudziłam. - rzuciłam sarkastycznie.

- Czyli mogę spokojnie spać nim film się skończy?

- Nie Ross. Nie możesz. A tak ogólnie to miałam powód, żeby Cię obudzić. Ansel chyba umarł. - powiedziałam spokojnie.

- Ale jak to?

- Po prostu umarł, bo go otrułeś.

- Co!? Ja go otrułem!? Nie miałem do tego powodów!

- Ell wie, że miałeś powody by się go pozbyć! - krzyknęłam na Rossa.

- Niby jakie?

- Chcesz być z Laurą, a Ansel Ci w tym przeszkadza! Nienawidzę Cię! Nienawidzę! - nie wytrzymałam i wyszłam z salonu.

„Ross”

Co ja najlepszego narobiłem... Zabiłem Ansela, Delly mnie nienawidzi, a Ell wie dlaczego chciałem się pozbyć Elgorta. Rzeczywiście chcę być z Laurą... Ale co mam teraz zrobić... Mogę iść do więzienia i na zawsze stracić Lau. Ale nie mam się co poddawać. Jest sposób. Urządzę Anselowi pogrzeb, będę udawał smutnego... I wtedy nie oskarżą mnie o zabójstwo. Postanowiłem zadzwonić po lekarzy, by stwierdzili zgon.

-------------------------------

Witam Was serdecznie!

Jak Wam podoba się rozdział?

Większość z Was pewnie będzie się pytać dlaczego zabiłam Ansela, ale nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. To część akcji.

Ostatnim czasem trochę się u mnie pozmieniało... Ale na dobre :)

Wszystko przez to, że... się zakochałam.

W poniedziałek Rikeroholic miała okazję go zobaczyć. Powiedział jej "dzień dobry" z kanapką w buzi. Kulturą nie błysnął, ale Rikeroholic i tak uważa, że jest on uroczy ;)

W zeszły piątek odbierałam nagrodę w Filharmonii i miałam okazję zagrać na najnowszym laptopie od Apple podczas grania orkiestry, a moja gra była wyświetlona na dużym ekranie. Koleżanki z klasy mi zazdrościły :)

Innym razem, gdy byłam w jednym ze sklepów (Cubus) w radiu leciała piosenka R5 "Let's Not Be Alone Tonight". Rikerholic śmiała się, że robią jej reklamę ;)

To chyba wszystko. Jeśli coś jeszcze sobie przypomnę to napiszę pod następnym rozdziałem :)

Zapraszam do zakładki "Sekrety powstawania" i do napisania <3
Pozdrowionka :)