(60) 16 - Błąd

„Caroline”

Od śmierci wuja Rikera minął prawie rok. Allison doczekała się swojego dziecka z Rikerem. Oczywiście dostał imiona po tatusiu. Zabrałam właśnie małego Rikera na spacerek, gdy spotkałam Matty’ego.

- Hej. – zawołałam do niego.

- Hej. – podszedł bliżej. – A co to za słodziak? – spytał.

- Mój młodszy kuzyn. Mały Riker Anthony Lynch. – oznajmiłam dumnie.

- A to fajnie. Riker pewnie się cie… - zaczął, ale nie dokończył, bo zobaczył moją minę. – Powiedziałem coś nie tak?

- Riker nie żyje już ponad rok. Wiedział byś to, gdybyś nie zerwał ze mną kontaktu… - odpowiedziałam.

- Popełniłaś swój największy błąd i choć byś bardzo chciała nie naprawisz go mała. Jeden, drugi, trzeci wielki błąd, to co dla mnie miało sens poszło gdzieś na dno… - zaśpiewał.

„Ross”

Dziś znowu posprzeczaliśmy się z Anselem. Jak można obrażać się o to, że ktoś zje Ci kanapkę? Siedziałem w salonie i oglądałem telewizję, gdy do domu wróciła Caroline.

- Przyprowadziłam Matty’ego. Znów jesteśmy razem! – oznajmiła szczęśliwa. – A po za tym przywiozłam małego Rikerka, którego tak bardzo chcieliście znów zobaczyć. – dodała.

- Cieszę się, że do siebie wróciliście. A mam takie pytanie. Czy widzisz tu Ansela?

- Nie.

- To dlaczego powiedziałaś „chcieliście”? – namalowałem w powietrzu niewidzialny cudzysłów.

- Bo chcieliście, a to, że go nie ma nie zmieni tego faktu.

- Jesteś bardzo mądra. – Matty pocałował ją. W tym momencie wrócił Ansel.

- Ross, ja przepraszam. – oznajmił.

- To może my zostawimy Was samych… - Caroline zawróciła z wózkiem i razem z Mattym zniknęła za drzwiami. Ja uśmiechnąłem się do Ansela.

- Wszystko okay. – przytuliłem go. – Zaśpiewasz mi coś?

- Jasne. – odparł i pocałował mnie w usta.