24 - Co to ma znaczyć?

„Rydel”

Poszłam za Rossem i Anselem tak jak kazała mi Laura. Doszłam za nimi do klubu. Odczekałam chwilę nim wkroczyłam do akcji. Akurat gdy podeszłam do ich stolika Ross siedział u Ansela na kolanach i z zaskoczenia napluł mu pączkiem do oka. Było to naprawdę śmieszne. Ansel wybiegł do toalety umyć oko, a ja postanowiłam pogadać z Rossem

- Co to ma znaczyć? – spytałam.

- Nic takiego. To wszystko wina Ansela. Zebrało mu się na czułości. – wyczuwałam kłamstwo, ale nie chciałam się kłócić.

- Wzywam taksówkę i odwożę Ciebie i Ansela do Lau. Wytłumaczycie się w domu. – oznajmiłam i wyciągnęłam telefon. Zamówiłam taksówkę, która po 5 minutach przyjechała. Załadowałam chłopaków na tyle siedzenie, a sama wsiadłam z przodu koło kierowcy. Podałam adres i ruszyliśmy.

„Laura”

Spałam spokojnie gdy do sypialni wparowała Rydel.

- Wyobraź sobie, że poszłam za nimi i wiesz co zobaczyłam!? Rossa na kolanach Ansela! – krzyczała.

- Ciszej Delly. A gdzie oni teraz są? – spytałam spokojnie.

- W salonie. Idź do nich.

Szybko wstałam z łóżka i zeszłam do salonu. Spojrzałam na Rossa.

- Tłumaczyć się i to już. – zarządziłam.

- Poszliśmy z Anselem po przyjacielsku na piwo, ale Ansel jak to Ansel musiał się przymilać. On nadal liczy, że z nim będę i nie dociera do niego, że jestem szczęśliwy z Tobą. – Ross kłamał. Skąd to wiem? Znam go najlepiej na świecie i tyle.

- Kłamiesz Ross… - oznajmiłam ze smutkiem.

- To może ja opowiem jak było. – wtrącił się Ansel.

- Słucham.

- To było tak. Wybraliśmy się na przyjacielskie piwo. Siedzieliśmy w klubie i gadaliśmy. Wiesz jak to mężczyźni po alkoholu się zachowują. Zupełnie nie wiedzą co robią. Ale tak nie było w naszym przypadku. To ja na siłę posadziłem sobie Rossa na kolanach. A, że w tym momencie przyszła Rydel to nie moja wina. Ross był tak zdziwiony, że krzyknął „Rydel!?” i napluł mi pączkiem w oko.

Nie wytrzymałam i zaczęłam się śmiać.

- Co jest? – spytał Ansel.

- Ross serio napluł Ci pączkiem w oko? – spytałam ze śmiechem.

- Serio. Widzisz jak nie wychowanego masz męża. – również się śmiał. – Nie złość się na niego. On Cię nie zdradza, Jest w stu procentach wierny.

- Skoro tak mówisz… - zbliżyłam się do Rossa i namiętnie pocałowałam. - Kocham Cię Rossy… - szepnęłam i ponownie go pocałowałam.

- A ja Ciebie Lau… - również szepnął i złączył nasze usta w długim i namiętnym pocałunku.

--------------------------------

Witam Was serdecznie.

To już ostatni rozdział - za tydzień pojawi się Epilog.

W takim wypadku mam do Was pytanie: Chcecie 2 sezon tego opowiadania?

Pozdrawiam i do napisania <3

P.S. We wtorek, na moim nowym blogu pojawił się Prolog.

Zapraszam do czytania, zaobserwowania i komentowania

(http://r5-pragnieniemilosci.blogspot.com)  ;)